Niektórzy ludzie myślą, że
Od około VII wieku n.e. proces pochówku w Europie był mocno w rękach kościoła chrześcijańskiego i pochówek zmarłych był dozwolony tylko na terenach w pobliżu kościoła, tak zwanym churchyard. Część churchyard, która była używana do pochówku, nazywała się
W miarę jak populacja Europy zaczęła rosnąć, pojemność graveyards przestała być wystarczająca (populacja współczesnej Europy jest prawie 40 razy większa niż w VII wieku). Pod koniec XVIII wieku okazała się nieodpowiedniość kościelnych pochówków i pojawiły się całkowicie nowe miejsca do pochówku ludzi, niezależne od graveyards—i te były nazywane
Etymologia tych dwóch słów jest również dość interesująca. Pochodzenie „graveyard” jest dość oczywiste; jest to yard (teren, podwórze) pełen graves (grobów). Jednak może Cię zaskoczyć, że „grave” pochodzi z pragermańskiego *graban, co oznacza „kopać”, i jest spokrewnione z „groove”, ale nie z „gravel”.
Oczywiście, słowo „cemetery” nie pojawiło się znikąd, gdy graveyards zaczęły pękać w szwach. Pochodzi ze starofrancuskiego cimetiere (cmentarz). Francuskie słowo pierwotnie pochodzi z greckiego koimeterion, co oznacza „miejsce snu”. Czyż to nie poetyckie?