برخی افراد فکر میکنند که
از حدود قرن هفتم میلادی، فرآیند دفن در اروپا بهطور کامل در دست کلیسای مسیحی بود و دفن مردگان تنها در زمینهای نزدیک کلیسا، که به آن churchyard میگفتند، مجاز بود. بخشی از churchyard که برای دفن استفاده میشد،
با افزایش جمعیت اروپا، ظرفیت graveyards دیگر کافی نبود (جمعیت اروپا در دوران مدرن تقریباً ۴۰ برابر بیشتر از قرن هفتم است). تا اواخر قرن هجدهم، ناپایداری دفنهای کلیسایی آشکار شد و مکانهای کاملاً جدیدی برای دفن افراد، مستقل از graveyards، پدیدار شدند—و این مکانها
ریشهشناسی این دو کلمه نیز بسیار جالب است. منشأ «graveyard» نسبتاً واضح است؛ این یک yard (فضا، حیاط) پر از graves (قبرها) است. با این حال، ممکن است شما را شگفتزده کند که «grave» از زبان پیشژرمنی *graban میآید که به معنای «حفر کردن» است و با «groove» مرتبط است، اما با «gravel» نیست.
البته، کلمه «cemetery» بهطور ناگهانی ظاهر نشد وقتی که graveyards شروع به پر شدن کردند. این کلمه از زبان فرانسوی قدیم cimetiere (گورستان) میآید. کلمه فرانسوی در اصل از یونانی koimeterion گرفته شده که به معنای «محل خواب» است. آیا این شاعرانه نیست؟