·

pair (EN)
rzeczownik, czasownik

rzeczownik “pair”

lp pair, lm pairs
  1. para (np. butów)
    He bought a new pair of gloves because his old ones were worn out.
  2. przedmiot składający się z dwóch połączonych podobnych części (takich jak spodnie lub nożyczki)
    She used a pair of scissors to cut the wrapping paper.
  3. para (ludzi)
    The pair danced gracefully across the stage during the performance.
  4. para kart o tej samej wartości w grach karcianych
    He won the poker hand with a pair of jacks.
  5. jeden z dwóch pasujących do siebie przedmiotów
    I found one earring but couldn't locate its pair.
  6. umowa między członkami przeciwnych stron, aby nie głosować w konkretnej sprawie
    The senators arranged a pair due to overlapping commitments.
  7. (w krykiecie) wynik zero punktów w obu inningach meczu
    The batsman was disappointed to score a pair in his first test match.
  8. (język potoczny) jądra mężczyzny
    You need a real pair to attempt skydiving without an instructor.
  9. (slang) piersi kobiety
    The dress accentuated her pair beautifully.

czasownik “pair”

bezokolicznik pair; on pairs; cz.przesz. paired; im.przesz. paired; im. pairing
  1. połączyć w parę
    The teacher paired the students for the group project to encourage collaboration.
  2. pasować do siebie
    The bold flavors of the dish pair wonderfully with a light white wine.
  3. połączyć dwa urządzenia elektroniczne bezprzewodowo
    He paired his wireless earbuds with his phone to listen to music during his jog.
  4. łączyć się w pary (w celu rozmnażania)
    The birds pair during the spring season to raise their young.
  5. łączyć w pary (w celu hodowli)
    The biologist paired the endangered tigers in hopes of conservation.
  6. (w polityce) zgodzić się z kimś z przeciwnej strony, aby nie głosować w określonej sprawie
    The politicians paired so that both could attend important family events without affecting the vote outcome.