·

rococo (EN)
rzeczownik, przymiotnik

rzeczownik “rococo”

liczba pojedyncza rococo, niepoliczalny
  1. rokoko (osiemnastowieczny styl artystyczny charakteryzujący się bogatą ornamentyką i asymetrycznymi wzorami)
    The museum's exhibit features furniture from the rococo.
  2. rokoko (muzyka, styl muzyki z tego samego okresu znany z lekkości i elegancji)
    She enjoys playing compositions from the rococo on her violin.

przymiotnik “rococo”

forma podstawowa rococo, niegradacyjny
  1. rokoko (w stylu sztuki lub dekoracji rokoko, charakteryzujący się bogatym zdobnictwem i asymetrycznymi wzorami)
    The palace's rococo architecture attracted many visitors.
  2. rokokowy (bardzo ozdobny lub skomplikowany)
    The author's rococo prose made the novel a challenging read.