·

mandate (EN)
noun, verb

noun “mandate”

එකවචන mandate, බහුවචන mandates හෝ අසංඛ්‍යේය
  1. නියෝගය
    The government issued a mandate requiring all citizens to wear masks in public spaces to prevent the spread of the virus.
  2. බලය (මැතිවරණයේදී මැතිවරණයට ප්‍රතිඵලයෙන් ලැබෙන බලය)
    The president saw her landslide victory as a clear mandate from the people to implement healthcare reform.
  3. බලය තිබෙන කාලය
    During her first mandate, the Prime Minister introduced significant environmental policies.
  4. ජාතික සංගමයේ නියෝගය (ලීග් ඔෆ් නේෂන්ස් මගින් ජයග්‍රහණය කළ ප්‍රදේශයක් පාලනය කිරීමට ලබා දෙන නියෝගය)
    After World War I, the League of Nations issued a mandate to France to oversee the administration of Syria.
  5. ජාතික සංගමයේ පාලන ප්‍රදේශය (ලීග් ඔෆ් නේෂන්ස් මගින් පාලනය කිරීමට නියෝග කරන ලද ප්‍රදේශය)
    After World War I, the League of Nations assigned Palestine as a mandate to Britain, tasking it with the administration of the territory.

verb “mandate”

අනියත mandate; ඔහු mandates; අතීත කාලය mandated; අතීත කෘදන්තය mandated; කෘදන්තය mandating
  1. බලය ලබා දෙනවා (කිසිවෙකුට නිල බලයක් ලබා දීම)
    The government mandated the agency to regulate food safety standards.
  2. නීතියෙන් හෝ රීතියෙන් අවශ්‍ය කරනවා (කිසි දෙයක් නීතියෙන් හෝ රීතියෙන් ඉල්ලා සිටීම)
    The government mandated the wearing of helmets for all motorcycle riders.