·

branch (EN)
isim, fiil

isim “branch”

tekil branch, çoğul branches
  1. dal
    The bird built its nest on a high branch.
  2. şube
    She deposited the money at the branch nearest her home.
  3. Ana bölümden ayrılan bir şeyin parçası.
    The road splits into two branches after the bridge.
  4. dal (bilim dalı)
    Psychology is a branch of science that explores the human mind.
  5. kol (aile kolu)
    They belong to the Canadian branch of the family.
  6. (bilgisayar biliminde) kaynak kontrolünde bir yazılım projesinin ayrı bir sürümü
    The developers created a new branch to test the features.
  7. dere
    They went fishing in the branch behind their farmhouse.

fiil “branch”

infinitif branch; o branches; geçmiş zaman branched; geçmiş ort. branched; ulaç branching
  1. dallanmak
    The river branches into multiple streams in the valley.
  2. (dal veya ağaç) dallar üretmek
    The old oak tree has begun to branch again in spring.
  3. (bilgisayar biliminde) bir koşula bağlı olarak programın farklı bir bölümüne geçmek
    The program branches to a new function when the user clicks the button.