·

branch (EN)
noun, verb

noun “branch”

එකවචන branch, බහුවචන branches
  1. ශාඛාව
    The bird built its nest on a high branch.
  2. ශාඛාව (කාර්යාලය)
    She deposited the money at the branch nearest her home.
  3. ප්‍රධාන කොටසකින් වෙන්වන කොටසක්.
    The road splits into two branches after the bridge.
  4. ශාඛාව (ඉගෙනුම්)
    Psychology is a branch of science that explores the human mind.
  5. ශාඛාව (වංශය)
    They belong to the Canadian branch of the family.
  6. (ගණකයෙහි) මූලාශ්‍ර පාලනයේ මෘදුකාංග ව්‍යාපෘතියක වෙනම අනුවාදයක්.
    The developers created a new branch to test the features.
  7. කුඩා දොළ
    They went fishing in the branch behind their farmhouse.

verb “branch”

අනියත branch; ඔහු branches; අතීත කාලය branched; අතීත කෘදන්තය branched; කෘදන්තය branching
  1. ශාඛා විය
    The river branches into multiple streams in the valley.
  2. අංශක (පැළය හෝ ගස) නිපදවීම.
    The old oak tree has begun to branch again in spring.
  3. (පරිගණක ක්ෂේත්‍රයෙහි) කොන්දේසියක් මත පදනම්ව වැඩසටහනක වෙනත් කොටසකට ගමන් කිරීම.
    The program branches to a new function when the user clicks the button.