·

weird (EN)
bijvoeglijk naamwoord, bijwoord, werkwoord

bijvoeglijk naamwoord “weird”

basisvorm weird (more/most)
  1. vreemd
    She found a weird rock that glowed in the dark.

bijwoord “weird”

weird (more/most)
  1. vreemd (op een vreemde of ongebruikelijke manier)
    He looked at me weird.

werkwoord “weird”

infinitief weird; hij weirds; verleden tijd weirded; volt. deelw. weirded; ger. weirding
  1. iemand van streek maken (omdat het vreemd lijkt)
    The way he kept staring at me really weirded me out.