·

weird (EN)
byvoeglike naamwoord, bywoord, werkwoord

byvoeglike naamwoord “weird”

basisvorm weird (more/most)
  1. vreemd
    She found a weird rock that glowed in the dark.

bywoord “weird”

weird (more/most)
  1. vreemd (op 'n vreemde of ongewone manier)
    He looked at me weird.

werkwoord “weird”

infinitief weird; hy weirds; verlede tyd weirded; verlede deelw. weirded; ger. weirding
  1. ontstel (maak iemand ongemaklik omdat dit vreemd voorkom)
    The way he kept staring at me really weirded me out.