·

weird (EN)
adjective, adverb, verb

adjective “weird”

මූල රූපය weird (more/most)
  1. විස්මිත
    She found a weird rock that glowed in the dark.

adverb “weird”

weird (more/most)
  1. විස්මිත ලෙස
    He looked at me weird.

verb “weird”

අනියත weird; ඔහු weirds; අතීත කාලය weirded; අතීත කෘදන්තය weirded; කෘදන්තය weirding
  1. විස්මිත කරනවා (අමුතු බව නිසා කෙනෙකුට අසීරු හැඟීමක් ඇති කරන අර්ථයෙන්)
    The way he kept staring at me really weirded me out.