·

weird (EN)
صفت، قید، فعل

صفت “weird”

فرم پایه weird (more/most)
  1. عجیب
    She found a weird rock that glowed in the dark.

قید “weird”

weird (more/most)
  1. به شکل عجیب
    He looked at me weird.

فعل “weird”

مصدر weird؛ او weirds؛ گذشته weirded؛ اسم مفعول weirded؛ اسم مصدر weirding
  1. ناراحت کردن (به دلیل عجیب بودن)
    The way he kept staring at me really weirded me out.