·

embargo (EN)
іменник, дієслово

іменник “embargo”

одн. embargo, мн. embargoes, embargos
  1. ембарго (урядове розпорядження, що обмежує торгівлю з певною країною або обмін певними товарами)
    The international community placed an embargo on the nation's oil exports to pressure its government.
  2. ембарго (тимчасове обмеження на публікацію певної інформації)
    The scientists agreed to an embargo on the research findings until the official conference.
  3. ембарго (історично, наказ уряду, що забороняє кораблям залишати порт)
    During the war, the port city was under embargo to prevent supplies from reaching the enemy.

дієслово “embargo”

інфінітив embargo; він embargoes, embargos; мин. час embargoed; мин. дієприкм. embargoed; дієприсл. embargoing
  1. запровадити ембарго на щось, наприклад, торгівлю або товари
    In response to the crisis, several countries decided to embargo the export of critical materials.
  2. запровадити тимчасове обмеження на розповсюдження інформації
    The committee embargoed the report until after the official review was completed.