tailgate (EN)

noun, verb

noun “tailgate”

1. den opgeklappten Bord oder Dier um Réck vun engem Gefier, deen no ënnen opgemaach ka ginn fir ze lueden an ofzelueden
   Mellen Iech un, fir d'Iwwersetzungen vun den Beispillsätz an d'monolingual Definitioune vun all Wuert ze gesinn.

   He lowered the tailgate of his pickup truck to load the heavy boxes.
2. (d'UK) d'Hënnescht Dier vun engem Hatchback Auto
   She opened the tailgate to put her groceries in the car.

verb “tailgate”

1. geféierlech no hannert engem anere Gefier fueren
   The impatient driver tailgated me all the way to the city.