·

beacon (EN)
اسم

اسم “beacon”

مفرد beacon، جمع beacons
  1. آتش‌بازی (در معنای هشدار دهنده یا نشانه‌ای برای نزدیک شدن دشمن)
    As the enemy troops advanced, the villagers lit a beacon on the hilltop to warn the neighboring towns.
  2. نشانگر (در معنای هدایت کننده کشتی‌ها و هشدار دهنده خطرات)
    The lighthouse served as a beacon, guiding ships safely around the treacherous rocks.
  3. نماد امید یا خطر (به صورت استعاری)
    In the midst of the crisis, the charity's relief efforts were a beacon of hope to those in need.
  4. دستگاه الکترونیکی ارسال‌کننده سیگنال (در معنای فناوری نزدیکی)
    The museum installed beacons throughout the exhibits, which sent information to visitors' smartphones about the artwork.
  5. کد رهگیری کاربر (در معنای ردیابی رفتار کاربران در وب‌سایت)
    The company's website used a beacon to track user behavior and gather analytics for targeted advertising.