·

arrest (EN)
فعل، اسم

فعل “arrest”

مصدر arrest؛ او arrests؛ گذشته arrested؛ اسم مفعول arrested؛ اسم مصدر arresting
  1. دستگیر کردن
    The officer arrested the thief after catching him stealing a bike.
  2. متوقف کردن
    The doctor prescribed medication to arrest the spread of the infection.

اسم “arrest”

مفرد arrest، جمع arrests یا غیرقابل‌شمارش
  1. دستگیری
    The police made an arrest after finding evidence at the crime scene.
  2. توقف (ناگهانی)
    The sudden arrest of the machine caused the entire production line to stop.