·

beg (EN)
fiil

fiil “beg”

infinitif beg; o begs; geçmiş zaman begged; geçmiş ort. begged; ulaç begging
  1. yalvarmak
    She begged her friend to lend her the dress for the party.
  2. dilenmek
    She begged her friend for a loan to pay her rent.
  3. (birinin tepkisini çekmek anlamında) davetiye çıkarmak
    By constantly teasing that stray dog, you're begging for a bite.
  4. (eksikliğini belirgin bir şekilde göstermek anlamında) muhtaç olmak
    The barren landscape begged for rain to quench its thirst.
  5. (açık bir soruyu davet etmek anlamında) soruyu gündeme getirmek
    His explanation about the project's delay begs the question of why there was no prior communication.