·

beg (EN)
வினைச்சொல்

வினைச்சொல் “beg”

எழுவாய் beg; அவன் begs; இறந்த காலம் begged; இறந்த பங்கு. begged; நட. begging
  1. கேட்க (மிகவும் ஆழ்ந்த அல்லது பணிவான முறையில்)
    She begged her friend to lend her the dress for the party.
  2. பிச்சை கேட்க
    She begged her friend for a loan to pay her rent.
  3. தூண்டுதல் அளிக்க (எதிர்மறை அல்லது வன்முறையான பிரதிக்ரியையை உண்டாக்கும்)
    By constantly teasing that stray dog, you're begging for a bite.
  4. தேவைப்படுதல் (ஒரு குறிப்பிட்ட விஷயம் தெளிவாக குறைந்துள்ளது அல்லது இல்லாதது)
    The barren landscape begged for rain to quench its thirst.
  5. கேள்வியை அழைக்க (தெளிவான கேள்வியை அழைக்கும் போது)
    His explanation about the project's delay begs the question of why there was no prior communication.