·

fiduciary (EN)
прикметник, іменник

прикметник “fiduciary”

основа fiduciary, неступ.
  1. фідуціарний (описує відносини, в яких одна особа або організація повинні діяти добросовісно та чесно на користь іншої)
    Financial advisors have a fiduciary duty to act in the best interests of their clients.
  2. фідуціарний (що стосується грошей, цінність яких залежить від суспільної довіри, як паперові гроші, не підкріплені фізичними товарами)
    After the gold standard was abolished, the government issued fiduciary currency.
  3. фідуціарний (служить надійною точкою відліку)
    The surveyors placed fiduciary markers along the property boundary.

іменник “fiduciary”

одн. fiduciary, мн. fiduciaries
  1. фідуціарій (той, хто володіє активами або інформацією на довірі для іншої особи і має обов'язок діяти в її найкращих інтересах)
    As the executor of the will, she became the fiduciary for her late father's estate.
  2. (у теології) людина, яка покладається лише на віру для спасіння, без потреби в добрих вчинках
    The preacher argued against the fiduciaries who believed that faith without action was sufficient.