·

refuse (EN)
czasownik, rzeczownik

czasownik “refuse”

bezokolicznik refuse; on refuses; cz.przesz. refused; im.przesz. refused; im. refusing
  1. odmówić (przyjęcia czegoś)
    She refused the dessert, saying she was full.
  2. odmówić (zrobienia czegoś)
    He refused to help me when I asked him to carry the boxes.
  3. odmówić (komuś czegoś)
    The bank refused him a loan because of his poor credit history.
  4. wycofać (wojska)
    The general refused the right flank to reinforce the center.

rzeczownik “refuse”

liczba pojedyncza refuse, niepoliczalny
  1. odpadki
    The city's refuse is collected every Monday.