verb “refuse”
refuse; he refuses; past refused, part. refused; ger. refusing
- refuséieren (eppes wat ugebuede gouf)
Mellen Iech un, fir d'Iwwersetzungen vun den Beispillsätz an d'monolingual Definitioune vun all Wuert ze gesinn.
She refused the dessert, saying she was full.
- refuséieren (eppes wat gefrot gouf)
He refused to help me when I asked him to carry the boxes.
- verweigeren
The bank refused him a loan because of his poor credit history.
- zréckhalen (Truppen)
The general refused the right flank to reinforce the center.
noun “refuse”
sg. refuse, uncountable
- Offall
The city's refuse is collected every Monday.