·

refuse (EN)
fiil, isim

fiil “refuse”

infinitif refuse; o refuses; geçmiş zaman refused; geçmiş ort. refused; ulaç refusing
  1. reddetmek (teklif edilen bir şeyi)
    She refused the dessert, saying she was full.
  2. yapmayı reddetmek (istenen bir şeyi)
    He refused to help me when I asked him to carry the boxes.
  3. izin vermemek (birine bir şey yapması için)
    The bank refused him a loan because of his poor credit history.
  4. geri çekmek (askerleri)
    The general refused the right flank to reinforce the center.

isim “refuse”

tekil refuse, sayılamayan
  1. çöp (istenmeyen atık malzeme veya eşyalar)
    The city's refuse is collected every Monday.