·

cog (EN)
rzeczownik, czasownik

rzeczownik “cog”

lp cog, lm cogs
  1. koło zębate
    The old clock had many cogs inside to keep accurate time.
  2. jedno z zębów na kole zębatym
    A broken cog can cause the whole wheel to stop working.
  3. (osoba) która odgrywa niewielką rolę w dużej organizacji lub systemie
    She felt like just a little cog in the company.
  4. (ciesielstwo) występ na belce, który pasuje do wycięcia w innym elemencie
    The builder used a cog to secure the beam in place.

czasownik “cog”

bezokolicznik cog; on cogs; cz.przesz. cogged; im.przesz. cogged; im. cogging
  1. wyposażyć coś w koła zębate
    The mechanic cogged the gears for the new clock.
  2. (przy silniku elektrycznym) poruszać się skokowo, gdy nie jest zasilany
    The motor cogs when you try to turn it by hand.