·

pant (EN)
czasownik, rzeczownik

czasownik “pant”

bezokolicznik pant; on pants; cz.przesz. panted; im.przesz. panted; im. panting
  1. dyszeć
    The dog panted after playing fetch in the park.
  2. pragnąć (z utęsknieniem)
    She panted for a chance to travel the world.
  3. walić (o sercu)
    His heart panted with anticipation before the performance.
  4. pulsować (pod wpływem stresu lub nacisku)
    The ship's metal hull panted in the rough seas.

rzeczownik “pant”

lp pant, lm pants
  1. szybki, ciężki oddech lub dyszenie
    He took a pant after sprinting to the finish line.
  2. (fig.) intensywne pragnienie lub żądza
    His pant for success drove him to work tirelessly.