·

cheek (EN)
คำนาม, กริยา

คำนาม “cheek”

เอกพจน์ cheek, พหูพจน์ cheeks หรือ นับไม่ได้
  1. แก้ม
    When he smiled, his cheeks dimpled charmingly.
  2. ก้น (ส่วนที่ต่ำกว่า)
    When she bent over to pick up the ball, her shorts rode up, revealing her cheeks.
  3. หน้าด้าน (ในการพูดหรือทำ)
    He had the cheek to blame me for his own mistake!

กริยา “cheek”

อินฟินิทีฟ cheek; เขา cheeks; อดีต cheeked; อดีต ส่วน หนึ่ง cheeked; กริยา เติม -ing cheeking
  1. พูดหรือทำอย่างไม่เกรงใจ
    When the student cheeked the teacher by rolling her eyes, she was sent to the principal's office.