cheek (EN)
noun, verb

noun “cheek”

sg. cheek, pl. cheeks or uncountable
  1. පැල්ලම
    When he smiled, his cheeks dimpled charmingly.
  2. පසුපස පැල්ලම (නිතරම පැල්ලම යනු මුහුණේ පැල්ලම වන අතර, පසුපස පැල්ලම යනු පසුපස අංශයේ පැල්ලම වේ)
    When she bent over to pick up the ball, her shorts rode up, revealing her cheeks.
  3. නිර්ලජ්ජිතය (නිර්ලජ්ජිත හැසිරීම හෝ කතා බහ යනු නිර්ලජ්ජිතය යන අර්ථයෙන් භාවිතා වේ)
    He had the cheek to blame me for his own mistake!

verb “cheek”

cheek; he cheeks; past cheeked, part. cheeked; ger. cheeking
  1. නිර්ලජ්ජිතව කතා කිරීම හෝ හැසිරීම (කිසියම් අයෙකු හෝ දෙයක් පිළිබඳ නිර්ලජ්ජිතව කතා කිරීම හෝ හැසිරීම යනු නිර්ලජ්ජිතව කතා කිරීම හෝ හැසිරීම යන අර්ථයෙන් භාවිතා වේ)
    When the student cheeked the teacher by rolling her eyes, she was sent to the principal's office.