·

succumb (EN)
verb

verb “succumb”

අනියත succumb; ඔහු succumbs; අතීත කාලය succumbed; අතීත කෘදන්තය succumbed; කෘදන්තය succumbing
  1. බලවත් බලයකට හෝ අභිලාෂයකට යටත්වීම
    Despite his diet, he succumbed to the allure of the chocolate cake.
  2. විශේෂ හේතුවක් නිසා මියයාම (මියයාම යන අර්ථයෙන්)
    Despite the doctors' efforts, he succumbed to his injuries after the accident.