sögn “succumb”
nafnháttur succumb; hann succumbs; þátíð succumbed; lh. þt. succumbed; nhm. succumbing
- að gefast upp
Skráðu þig til að sjá þýðingar á dæmasetningum og einmála skilgreiningar á hverju orði.
Despite his diet, he succumbed to the allure of the chocolate cake.
- að deyja af (tiltekinni ástæðu)
Despite the doctors' efforts, he succumbed to his injuries after the accident.