·

absolute (EN)
przymiotnik, rzeczownik

przymiotnik “absolute”

forma podstawowa absolute, niegradacyjny
  1. całkowity
    Her trust in him was absolute.
  2. absolutny (wzmacniający wypowiedź)
    The party was an absolute blast!
  3. pewny (bez wątpliwości)
    The scientist needed absolute proof before making any conclusions.
  4. ostateczny (decyzja prawna)
    The court's ruling on the case is now absolute, so no further appeals can be made.
  5. nieograniczony (władza, autorytet)
    The king had absolute control over the entire kingdom.
  6. bezwzględny (mierzone samo w sobie)
    The mountain's height in absolute terms is 3,000 meters.
  7. absolutny (wartość bezwzględna w matematyce)
    The absolute difference between -3 and 3 is 6.

rzeczownik “absolute”

lp absolute, lm absolutes
  1. przekonanie lub idea uznawana za uniwersalnie prawdziwą lub ważną we wszystkich sytuacjach
    For him, honesty is an absolute that should never be compromised.
  2. w filozofii, ostateczna rzeczywistość lub byt, z którym wszystko we wszechświecie jest połączone lub którego jest częścią
    Philosophers often debate whether the Absolute is the ultimate source of all existence.