·

shove (EN)
ക്രിയ, നാമം

ക്രിയ “shove”

അവ്യയം shove; അവൻ shoves; ഭൂതകാലം shoved; ഭൂതകൃത് shoved; ക്രിയാനാമം shoving
  1. തള്ളുക
    He shoved the door open with his shoulder.
  2. ഇടുക (ശ്രദ്ധയില്ലാതെ)
    He shoved his clothes into the suitcase without folding them.

നാമം “shove”

എകവചം shove, ബഹുവചനം shoves
  1. തള്ളൽ
    She gave the heavy box a shove to move it across the floor.