·

toy (EN)
именка, глагол, придавка

именка “toy”

едн. toy, мн. toys
  1. играчка
    The child received a new toy for his birthday.
  2. нешто што го поседуваш за задоволство, а не за корисност
    He likes expensive toys like cars.

глагол “toy”

инфинитив toy; тој toys; мин. вр. toyed; мин. прид. toyed; гер. toying
  1. си игра
    The cat toyed with the mouse before letting it go.
  2. размислува (несериозно)
    He was toying with the idea of changing careers.

придавка “toy”

основна форма toy, некласифицирачки
  1. минијатурен (за играње)
    The child loves to play with his toy cars.