·

moon (EN)
noun, verb

Dëst Wuert kann och eng Form vu Folgendem sinn:
Moon (proper noun)

noun “moon”

Singular moon, Plural moons
  1. Mound (all natierlech Satellit vun engem Planéit)
    The astronomer spent countless nights studying the moons orbiting Jupiter.
  2. Mound (literarisch, eng Dauer vu ronn engem Moundmount)
    They stayed in the desert for many moons until the weather grew cooler.
  3. eng Representatioun vum Mound, dacks a Form vun enger Mondsichel
    The carnival float was decorated with glowing stars and moons.
  4. (geschichtlech) eng hallef-moundfërmeg Auswierkung an enger Befestegung
    The castle's defenders built moons to better guard its gates.

verb “moon”

Infinitiv moon; hien moons; Verg. mooned; Part. Verg. mooned; Ger. mooning
  1. de Fuedem weisen
    The teenagers in the back of the bus mooned passing cars just to get a reaction.
  2. verléift sinn (an)
    She spent hours mooning over her favorite singer’s new photos.