·

retain (EN)
բայ

բայ “retain”

ինֆինիտիվ retain; նա retains; անցյալ ժամանակ retained; անցյալ մասն. retained; գերդ. retaining
  1. պահպանել
    She retained her composure even in the face of adversity.
  2. ունենալ պահպանման կամ պահեստավորման ուժ (ունենալ կամուտը պահպանել ինչ-որ բան)
    The sponge retains water well, making it perfect for cleaning spills.
  3. գրավադրել (օրինակ՝ իրավաբան)
    After the car accident, she decided to retain a lawyer to help her with the insurance claims.