·

retain (EN)
sögn

sögn “retain”

nafnháttur retain; hann retains; þátíð retained; lh. þt. retained; nhm. retaining
  1. að halda eignarhaldi á
    She retained her composure even in the face of adversity.
  2. að hafa getu til að halda í (halda innihaldi)
    The sponge retains water well, making it perfect for cleaning spills.
  3. að ráða lögmann (með því að greiða fyrirfram)
    After the car accident, she decided to retain a lawyer to help her with the insurance claims.