·

breeze (EN)
isim, fiil

isim “breeze”

tekil breeze, çoğul breezes
  1. esinti
    As we picnicked in the park, a soothing breeze whispered through the leaves above us.
  2. çocuk oyuncağı (kolaylık anlamında)
    Once she got the hang of it, solving those math problems was a total breeze.
  3. çalkantı (heyecan, anlaşmazlık anlamında)
    When the rumor about the surprise test spread, a breeze of anxiety swept through the classroom.

fiil “breeze”

infinitif breeze; o breezes; geçmiş zaman breezed; geçmiş ort. breezed; ulaç breezing
  1. rahatça ilerlemek (bir işi rahat ve zahmetsizce yapmak anlamında)
    He breezed in the office with a smile, knowing that he was going the quit today.