·

dual (EN)
przymiotnik, rzeczownik

przymiotnik “dual”

forma podstawowa dual, niegradacyjny
  1. podwójny
    The smartphone features a dual-camera system for better photo quality.
  2. dwu- (w gramatyce)
    In Ancient Greek, nouns had a dual form to specifically denote two items, like two eyes or two hands.
  3. dualny (w matematyce i fizyce, pokazujący związek, gdzie dwie właściwości lub pojęcia są ze sobą związane w taki sposób, że jedno może być przekształcone w drugie)
    In quantum mechanics, particles have a dual nature, behaving both as particles and waves.
  4. dualny (w algebrze liniowej, odnoszący się do przestrzeni składającej się ze wszystkich funkcji liniowych z innej przestrzeni)
    In linear algebra, the concept of duality is illustrated by how every vector space has a corresponding dual space consisting of all its linear functionals.

rzeczownik “dual”

lp dual, lm duals lub niepoliczalny
  1. dual (w geometrii, kształt mający tyle samo ścian, ile inny kształt ma wierzchołków, i odwrotnie)
    In geometry, the dodecahedron and the icosahedron are duals, with the number of faces and vertices swapped between them.
  2. dual (w matematyce, funkcja związana z wektorem, która obejmuje obliczanie iloczynu tego wektora z innym wektorem)
    In our project, we explored how each vector in our dataset has a corresponding dual in the dual space, which we used to calculate inner products efficiently.