·

compel (EN)
czasownik

czasownik “compel”

bezokolicznik compel; on compels; cz.przesz. compelled; im.przesz. compelled; im. compelling
  1. zmusić
    The teacher's strict rules compelled the students to complete their homework on time.
  2. wzbudzić (np. reakcję lub uczucie)
    The bright colors of the painting compelled the attention of everyone in the room.