·

shine (EN)
فعل، فعل، اسم

فعل “shine”

مصدر shine؛ او shines؛ گذشته shone؛ اسم مفعول shone؛ اسم مصدر shining
  1. درخشیدن
    The full moon shone brightly in the night sky.
  2. برجسته بودن (در زمینه توانایی یا عملکرد)
    In the school play, Sarah shone as the lead actress, earning applause from everyone.
  3. نور افکندن (با استفاده از وسیله‌ای مانند چراغ قوه)
    She shone her flashlight under the bed to find her lost kitten.

فعل “shine”

مصدر shine؛ او shines؛ گذشته shined؛ اسم مفعول shined؛ اسم مصدر shining
  1. براق کردن (با ساییدن یا تمیز کردن)
    She spent the afternoon shining her grandmother's silverware until it gleamed.

اسم “shine”

مفرد shine، جمع shines یا غیرقابل‌شمارش
  1. تابش
    The morning sun cast a gentle shine on the dew-covered flowers.
  2. جلای نورانی
    After polishing the old silverware, its shine was so intense it could almost be used as a mirror.