·

poo (EN)
คำนาม, กริยา, คำอุทาน

คำนาม “poo”

เอกพจน์ poo, พหูพจน์ poos หรือ นับไม่ได้
  1. อึ
    The baby giggled after making a big poo in his diaper.

กริยา “poo”

อินฟินิทีฟ poo; เขา poos; อดีต pooed; อดีต ส่วน หนึ่ง pooed; กริยา เติม -ing pooing
  1. อึ
    The toddler giggled and said he needed to poo right away.

คำอุทาน “poo”

poo
  1. แย่จัง
    Poo! I stepped in something gross!