·

wonder (EN)
rzeczownik, czasownik

rzeczownik “wonder”

lp wonder, lm wonders lub niepoliczalny
  1. cud
    The Grand Canyon is a natural wonder that attracts millions of visitors each year.
  2. zjawisko (w kontekście czegoś zdumiewającego i trudnego do wyjaśnienia)
    It's a wonder how the magician managed to escape from the locked water tank.
  3. wunderkind (w kontekście bardzo utalentowanej osoby lub geniusza)
    The child prodigy was considered a wonder on the piano, playing complex pieces with ease.
  4. zdumienie
    The first time she saw snow falling, she was filled with wonder.

czasownik “wonder”

bezokolicznik wonder; on wonders; cz.przesz. wondered; im.przesz. wondered; im. wondering
  1. dziwić się
    I wonder at the vastness of the universe whenever I gaze at the night sky.
  2. zastanawiać się (w kontekście ciekawości lub wątpliwości)
    She wondered why the sky was blue as she gazed up from the meadow.