·

know (EN)
czasownik, rzeczownik

czasownik “know”

bezokolicznik know; on knows; cz.przesz. knew; im.przesz. known; im. knowing
  1. wiedzieć
    I know for certain that the keys are in the drawer because I placed them there myself.
  2. zdawać sobie sprawę
    Did you know that they are divorced?
  3. znać
    I know the owner of that shop; we went to school together.
  4. rozumieć
    After years of research, she knows the subject inside out.
  5. doświadczyć (w kontekście przejścia przez sytuacje lub wydarzenia)
    He has known hardship and isn't afraid of hard work.
  6. umieć (w kontekście umiejętności wykonywania utworu muzycznego)
    Do you know Moonlight Sonata?

rzeczownik “know”

know, tylko liczba pojedyncza
  1. wtajemniczenie (w wtajemniczeniu)
    Only a few people are in the know about the surprise party we're planning.