·

debit (EN)
اسم، صفت، فعل

اسم “debit”

مفرد debit، جمع debits یا غیرقابل‌شمارش
  1. بدهی
    She noticed a debit of $200 on her bank statement.
  2. بدهکار
    The accountant entered the purchase as a debit in the company's books.

صفت “debit”

فرم پایه debit، غیرقابل درجه‌بندی
  1. بدهی
    She made a debit transaction.
  2. دبیت
    The shop offers discounts on debit purchases but not on credit cards.

فعل “debit”

مصدر debit؛ او debits؛ گذشته debited؛ اسم مفعول debited؛ اسم مصدر debiting
  1. برداشت کردن
    The store will debit your account when you make a purchase.
  2. بدهکار کردن
    The accountant debited the expense to the supplies account.