·

regard (EN)
fiil, isim

fiil “regard”

infinitif regard; o regards; geçmiş zaman regarded; geçmiş ort. regarded; ulaç regarding
  1. bakmak
    The child regarded the new toy with curiosity and excitement.
  2. düşünmek (birini/bir şeyi belirli bir şekilde değerlendirmek anlamında)
    She regards her grandfather as a hero for his bravery in the war.
  3. ilgili olmak (bir konu veya meseleyle bağlantılı olmak anlamında)
    The new policy regards everyone equally, regardless of their background.

isim “regard”

tekil regard, çoğul regards veya sayılamayan
  1. saygı
    He has no regard for other people's feelings when he speaks so bluntly.
  2. açıdan (bir şeyin belirli bir yönü veya bakış açısı anlamında)
    The car's safety features are impressive in every regard.
  3. selam (genellikle iletişimin sonunda iyi dilekler veya selamlar ifade etmek anlamında)
    Please give my regards to your family when you see them.