·

punch (EN)
பெயர்ச்சொல், பெயர்ச்சொல், வினைச்சொல்

பெயர்ச்சொல் “punch”

எக punch, பல் punches
  1. குத்து
    He delivered a powerful punch to his opponent's jaw.
  2. துளையிடும் கருவி
    She used a punch to make holes in the leather belt.

பெயர்ச்சொல் “punch”

எகப்தி punch, எண்ணிக்கையற்ற
  1. தாக்கம்
    The speech lacked punch and failed to inspire the audience.
  2. பானம்
    They served a refreshing bowl of fruit punch at the party.

வினைச்சொல் “punch”

எழுவாய் punch; அவன் punches; இறந்த காலம் punched; இறந்த பங்கு. punched; நட. punching
  1. குத்துதல்
    He punched the bag hard during his workout.
  2. துளையிடுதல்
    She punched her time card to record her time of arrival.
  3. அழுத்துதல் (பொத்தானை)
    He punched the “on” button on the calculator.
  4. உள்ளிடுதல் (தகவலை)
    She punched her code into the keypad to unlock the door.