·

succeed (EN)
czasownik

czasownik “succeed”

bezokolicznik succeed; on succeeds; cz.przesz. succeeded; im.przesz. succeeded; im. succeeding
  1. osiągnąć cel
    She studied hard for weeks and succeeded in passing her driving test on the first try.
  2. następować (po czymś w kolejności lub czasie)
    Daylight succeeds darkness as the earth rotates.
  3. przejąć (rolę, pozycję, tytuł po kimś)
    After the queen died, her protégé succeeded her as the head of the state.