·

inherit (EN)
czasownik

czasownik “inherit”

bezokolicznik inherit; on inherits; cz.przesz. inherited; im.przesz. inherited; im. inheriting
  1. odziedziczyć
    When her aunt passed away, Maria inherited a beautiful necklace.
  2. dziedziczyć (cechy fizyczne lub osobowości)
    She inherited her father's blue eyes and her mother's curly hair.
  3. przejąć (obowiązki lub odpowiedzialność)
    The new manager inherited the outdated procedures from the previous team.
  4. dziedziczyć (w programowaniu)
    The class Dog inherits the attributes and behaviors of the class Animal.