·

spell (EN)
fiil, isim

fiil “spell”

infinitif spell; o spells; geçmiş zaman spelled, spelt uk; geçmiş ort. spelled, spelt uk; ulaç spelling
  1. hecelemek
    For her homework, Emily had to spell "butterfly" correctly.
  2. bir kelime oluşturmak
    The letters "c", "a", "t" spell "cat".
  3. işaret etmek
    The dark clouds spell rain.
  4. (birinin işini geçici olarak) devralmak
    After three hours of continuous work, Jake came to spell me at the reception desk.

isim “spell”

tekil spell, çoğul spells veya sayılamayan
  1. büyü
    She whispered a spell to make the flowers bloom overnight.
  2. süre (soğuk bir süre gibi)
    After a brief spell of rain, the sun came out again.
  3. kısa süre (belirli bir etkinlik veya iş için)
    After retiring, he enjoyed a brief spell as a teacher at the local community college.