·

occur (EN)
czasownik

czasownik “occur”

bezokolicznik occur; on occurs; cz.przesz. occurred; im.przesz. occurred; im. occurring
  1. wydarzyć się
    The power outage occurred during the storm last night.
  2. przyjść do głowy
    A funny story from last summer suddenly occurred to me while I was talking to my friend.
  3. występować (w kontekście naukowym)
    Gold often occurs in quartz veins.