·

mind (EN)
rzeczownik, czasownik

rzeczownik “mind”

lp mind, lm minds lub niepoliczalny
  1. umysł
    After the accident, she struggled to remember names, but her mind could still solve complex puzzles with ease.
  2. umysł (osoba o wybitnych zdolnościach intelektualnych)
    Marie Curie was one of the greatest minds who ever lived.
  3. zdanie (np. mieć swoje zdanie)
    After reading the article, she made up her mind that the new policy was beneficial.

czasownik “mind”

bezokolicznik mind; on minds; cz.przesz. minded; im.przesz. minded; im. minding
  1. pamiętać
    Mind the new time for the meeting!
  2. zwracać uwagę (na coś)
    When crossing the street, always mind the traffic signals.
  3. mieć coś przeciwko (czemuś)
    Do you mind if I open the window? It's a bit stuffy in here.