·

joint (EN)
przymiotnik, rzeczownik, czasownik

przymiotnik “joint”

forma podstawowa joint, niegradacyjny
  1. wspólny
    They opened a joint bank account.

rzeczownik “joint”

lp joint, lm joints
  1. staw
    He felt pain in every joint after the long hike.
  2. złącze
    The plumber fixed the leaky joint between the pipes.
  3. kawał mięsa (do pieczenia)
    She roasted a joint of beef for the family dinner.
  4. skręt
    They sat around the fire and smoked a joint.
  5. knajpa
    They had dinner at a little joint on Main Street.

czasownik “joint”

bezokolicznik joint; on joints; cz.przesz. jointed; im.przesz. jointed; im. jointing
  1. porcjować
    She jointed the chicken before roasting it.
  2. łączyć
    The builder jointed the pipes securely.
  3. wyposażać w stawy (artykulować)
    The doll's arms and legs were jointed for easy movement.