·

brake (EN)
rzeczownik, czasownik

rzeczownik “brake”

lp brake, lm brakes lub niepoliczalny
  1. hamulec
    Hearing a loud honk, he quickly hit the brakes to avoid hitting the dog that darted into the street.
  2. przeszkoda (w kontekście spowalniania lub zatrzymywania czegoś)
    His fear of failure was a brake on his ambition to start his own business.

czasownik “brake”

bezokolicznik brake; on brakes; cz.przesz. braked; im.przesz. braked; im. braking
  1. hamować
    Seeing the red light ahead, she quickly braked to avoid running through it.